İsmail Hakkı Küpçü

KALPTEN MÜMİN OLMAYANLAR, BU DÜNYADA DA CEZA ÇEKERLER

Kalpten mümin olmayanlar sözünden ne kastettiğimizi, aşağıdaki ayet gayet net olarak ifade etmektedir.

5 Maide Suresi 41: Ey peygamber, ağızlarıyla “inandık” deyip, kalpleriyle inanmamış olanlardan ve Yahudilerden küfürde yarış edenler seni üzmesin. Onlar yalana kulak verirler, sana gelmeyen diğer bir topluluğa kulak verirler, kelimeleri yerlerinden değiştirirler, “eğer size bu verilirse alın, bu verilmezse sakının” derler. Allah birini şaşırtmak isterse, sen onun için Allah’a karşı hiçbir şey yapamazsın. Onlar öyle kimselerdir ki, Allah, onların kalplerini temizlemek istememiştir. Onlar için dünyada rezillik var ve yine onlar için ahirette de büyük bir azap vardır.

Konumuzu açıklamak için yukarıdaki ayet, tek başına yeterli. Fakat Yüce Yaradan, bu hususta hassas olduğunu göstermek için olsa gerek, farklı ayetlerde de konuyu işlemiş.

9 Tövbe Suresi 73: “Ey Peygamber, kâfirlerle ve münafıklarla savaş. Onlara karşı katı ol. Onların varacakları yer cehennemdir ve orası ne kötü bir yerdir.”

74: Onlar, kötü bir şey söylemedik, diyerek Allah’a yemin ederler. Onlar o küfür kelimesini kesinlikle söylediler. İslâm’a girdikten sonra yine kâfirlik ettiler. Ve o başaramadıkları cinayeti tasarladılar. Hâlbuki intikam almaları için Allah’ın, Resulü ile onları lütfundan zenginleştirmiş olmasından başka bir sebep yoktu. Eğer tövbe ederlerse haklarında hayırlı olur. Yok, yanaşmazlarsa Allah onları dünyada da, ahirette de acıklı bir azaba uğratır. Yeryüzünde onları koruyacak veya onlara yardım edecek bir kimse de bulunmaz.

13 Rad Suresi 34: “Onlara (küfre sapanlar) dünya hayatında bir azap vardır. Ahiret azabı ise elbette daha çetindir. Onları Allah’tan koruyacak da yoktur.”

32 Secde Suresi 21: “Şu bir gerçek ki, onlara (fasıklık etmiş olanlara) o en büyük azaptan önce yakın azaptan (dünyada) da tattıracağız. Umulur ki, (kötülükten) dönerler.

22: “Rabbinin ayetleriyle kendisine öğüt verilip de, sonra onlardan yüz çeviren kimseden daha zalim kim olabilir? Gerçekten biz, günahkârlardan intikam alacağız.”

39 Zumer Suresi 26: “Allah, onlara (zalimlere) dünya hayatında zilleti tattırdı. Ahiret azabı ise elbette daha büyüktür. Keşke bilselerdi!”

Yukarıda örneklerini verdiğimiz ayetlerde, “onlar” sözüyle neyin kastedildiğini, parantez içerisinde belirttik. Parantez içerisindeki tanımlar, tamamen, o ayetin öncesindeki ayetlerdeki ifadelerdir.

Ayetlerde onlar kelimesiyle tarif edilenleri birleştirirsek, bahsedilenlerin insanların niteliklerinin şunlar olduğunu görürüz: “Ağzıyla iman ettik diyen fakat kalpleriyle iman etmemiş olanlar, kâfirler ve münafıklar, küfre sapanlar, fasıklık etmiş olanlar, zalimler”

Demek ki, ağızlarıyla iman ettik dedikleri halde kalpleriyle iman etmeyenler, her türlü yanlışın içerisine düşebiliyorlar. Bu yapıdaki insanlar, sadece günahkâr olmakla kalmıyorlar. Yalana kulak veriyorlar. Yalana kulak verdikçe, yalan girdabından çıkamıyorlar. Yalan girdabından çıkamadıkça, zalimlik yapıyorlar. Zalimlik yaptıkça, münafıklaşıyorlar. Münafıklık yaptıkça, küfre sapıyorlar.

Yüce Yaradan da, Maide Suresi 41inci ayetteki ifadede görüldüğü gibi, böylelerinin kalplerini temizlemiyor. Allah’ın kalplerini temizlemediği insanların, kurtuluşa ermeleri mümkün değildir. Bunlar kurtuluşa eremedikleri gibi, hem bu dünyada hem de ahiret hayatında cezalandırılıyorlar. Her iki dünyadaki cezaların şeklini, şiddetini tamamen Yüce Yaradan belirliyor. Yine Maide 41’e göre, Allah biri hakkında karar verirse, peygamberi bile, o kişi için kararı değiştirecek yönde hiçbir şey yapamıyor.

KUR’AN’A GÖRE, ÜMMİ OLANLAR

Ümmi kelimesinin sözlük anlamı, okuma yazma bilmeyen demektir. Ancak Kur’an ümmi sözünü farklı anlamlarda kullanır. İlk olarak sözlük anlamında ve Hz. Muhammed’in (s.a.v.) okuma yazma bilmeyen bir peygamber olduğunu teyit için kullanır.

7 Araf Suresi 157: “Onlar ki, o ümmî peygambere uyarlar, yanlarındaki Tevrat ve İncil’de yazılmış bulacakları o peygambere uyup, onun izinden giderler ki, o, onlara iyiyi emreder ve onları kötülüklerden alıkoyar. Temiz ve hoş şeyleri kendilerine helâl kılar. Murdar ve kötü şeyleri de üzerlerine haram kılar. Sırtlarından ağır yükleri indirir, üzerlerindeki bağları ve zincirleri kırar atar. İşte o vakit ona iman eden, ona kuvvetle saygı gösteren, ona yardımcı olan ve onun peygamberliği ile birlikte indirilen nuru izleyen kimseler var ya, işte asıl murada eren kurtulmuşlar onlardır.”

158: “De ki; ey insanlar! Ben sizin hepinize Allah’ın resulüyüm. O Allah ki, göklerin ve yerin bütün mülkü O’nundur. O’ndan başka hiçbir ilâh yoktur. Öldüren de, dirilten de O’dur. Bundan dolayı gelin, Allah’a ve resulüne iman edin. Allah’a ve Allah’ın bütün kelâmlarına iman etmiş bulunan o ümmî peygambere, evet ona uyun ki, hidayete erebilesiniz.”

12 Yusuf Suresi 3: “Sana bu Kur’an’ı vahyetmekle biz, sana kıssaların en güzelini anlatıyoruz. Gerçek şu ki, daha önce senin bundan hiç haberin yoktu.”

Yukarıdaki ayetlerin ifadelerinden anlaşılan, Hz. Muhammed’in ümmi olduğudur. Yani okuma yazma öğrenme hususunda eğitim görmediğidir. Yusuf Suresinin üçüncü ayetinde, ümmi kelimesi geçmez. Fakat peygamberin, okuma bilmediği için haberinin olmadığı konuların vahyedildiğini ifade eder.

Ümmi kelimesinin Kur’an ayetlerinde geçen diğer bir kullanımı, kitap verilmeyenler anlamındadır.

3 Ali İmran Suresi 20: “Buna karşı seninle münakaşaya kalkışırlarsa de ki: “Ben, bana uyanlarla birlikte kendi özümü Allah’a teslim etmişimdir”. Kendilerine kitap verilenlere ve (kitap verilmeyen) ümmilere de ki: “Siz de İslâm’ı kabul ettiniz mi?” Eğer İslâm’a girerlerse hidayete ermiş olurlar. Eğer yüz çevirirlerse, sana düşen şey ancak tebliğ etmektir. Allah kulları görendir.”

Ayetteki kitap verilmeyen ümmiler olarak, Hz. Muhammed’in içerisinde bulunduğu Arap halkı kastedilmektedir Bu anlamı aşağıdaki ayetle daha netleşmektedir..

62 Cuma Suresi 2: “O’dur ki ümmiler içinde, kendilerinden olan ve onlara Allah’ın ayetlerini okuyan, onları temizleyen, onlara kitap ve hikmeti öğreten bir Peygamber gönderdi. Oysa onlar, önceden apaçık bir sapıklık içinde idiler.”

Kur’an’da ümmi kelimesi ile kastedilen diğer bir anlamı, kitabı bilen, okuyan, ama bilmezlikten gelen kişi şeklindedir.

2 Bakara Suresi 78: “Bunların bir de ümmî kısmı vardır, kitabı bilmezler, ancak birtakım kuruntu yığınına, boş saplantılara kapılır ve zan içinde dolaşır dururlar.”

79: “Artık o kimselerin vay haline ki, kendi elleriyle kitap yazarlar da sonra biraz para almak için “Bu Allah katındandır.” derler. Artık vay o elleriyle yazdıkları yüzünden onlara, vay o kazandıkları vebal yüzünden onlara!”

Bakara Suresinin yukarıdaki iki ayetinden ilkinde, ümmi kimselerin, kitabı bilmedikleri halde, kendi kuruntuları ile hareket ederek, boş zan ve saplantıları olan kişiler olduğu ifade edilmektedir. Surenin sonraki ayetinde, bu şahısların bir başka özelliklerinden bahsedilmektedir. Ümmi olarak nitelenen bu insanların, kendi elleriyle kitap yazdıkları ifade edilmektedir.

Kitap yazabilen kişilerin okuma yazma bilmeyen anlamında ümmi olmadıkları açıktır. Kitap yazabilen bu kişilerin ümmiliği, kendi elleriyle yazdıkları kitabı “Allah katındandır” diyerek, insanları kandırmaya çalışmalarından gelmektedir. Bu durum, cahillikten de öte bir haldir.

İşte Kur’an’ın asıl uyarmak istediği kişiler, bu anlayışta olanlardır. Bunlar, okuma yazma bilmeyen ümmilerden çok daha kötüdürler. Kitabı okuyup bildikleri halde, kendi düşüncelerini, kendi zanlarını, sanki Yüce Yaradan’ın isteğiymiş gibi anlatarak insanları kolayca kandırırlar. Fakat Kur’an, “vay onların haline” diyerek bunların sonunun çok kötü olacağını beyan etmektedir.

Kur’an’a göre asıl ümmiler, bilmedikleri halde, çok şey biliyormuş gibi görünmeye çalışan bu insanların kendileridir.

ALLAH’IN VASIFLARI, 99 İSİMLE SINIRLANDIRILAMAZ

İslâm âlimlerinin, Allah’a 99 isimle hitap etmelerinin sebebi olarak, aşağıdaki ayetler belirtilmektedir.

7 Araf Suresi 180: “Oysa en güzel isimler Allah’ındır. Bundan dolayı Allah’a onlarla dua edin. Onun isimleri hakkında gerçeği çarpıtan inkârcıları terkedin. Onlar yakında yaptıklarının cezasını çekecekler.

20 Taha Suresi 8: “Allah O’dur ki, kendisinden başka hiçbir ilâh yoktur. En güzel isimler Onundur.”

59 Haşr Suresi 24: “O, yaratan, var eden, varlıklara şekil veren Allah’tır. En güzel isimler Onundur. Göklerde ve yerde olanlar O’nun şanını yüceltmektedirler. O, galip olan, her şeyi hikmeti uyarınca yapandır.”

Ayetlerde, net olarak görüldüğü gibi, sadece “en güzel isimler Onundur” denilmektedir. Kur’an’ın başka ayetlerinde, bu isimlerin bazıları geçmektedir. Fakat 99 isim diye bir ifade ve ibare kesinlikle yoktur.

Peki, bu 99 isim ifadesi Kur’an’da olmadığına göre, nereden gelmektedir? Bu konuda bilgi veren guruplar, aşağıdaki hadisleri aktarmaktadırlar.

“Allah’ın 99 ismi vardır. Bu isimleri ezberleyen kimse cennete girer.” (Buhârî, Deavat, 68. VII, 169)

“Allâh’ın 99 ismi vardır. Bu isimleri sayan kimse cennete girer.” (Müslim, Zikr, 6. III, 2062)

Hz. Muhammed’e (s.a.v.) atfen ifade edilen bu sözlere baktığımızda Kur’an ile tamamen bir çelişki olduğunu görmekteyiz. Kur’an, Cennete giden yolu, önce iman etmek, sonra salih ameller işlemek olarak göstermektedir. Kur’an’da bu hususu ifade eden çok sayıda ayetten bir tanesi de, Bakara Suresi 82inci ayettir: “İman edip salih ameller işleyenler, işte öyleleri de cennet ehlidirler ve orada ebedî kalıcıdırlar.”

Kur’an’daki bunca ayet varken, bir peygamberin bu ayetlerin aksine bir beyanda bulunması mümkün müdür? Elbette mümkün değildir.

Peki, yukarıdaki hadislerden ne anlaşılmaktadır? Allah’ın 99 ismini ezberleyen veya sayan kişinin cennete gireceği anlaşılmaktadır. Buhari’ye göre cennete girmek için 99 ismi ezberlemek gerekir. Müslim’e göre ise, ezberleme zahmetine de gerek yoktur. Sadece saymak yeterlidir.

Her iki hadis âliminin de aktardıkları ifadede, Allah’ın isimlerini ezberleyen veya sayan kimsenin niteliği hakkında bir ibare yoktur. Yani isimleri sayan kişi, ister iman etmiş isterse etmemiş biri olsun, farketmemektedir. İsterse Allah’ın tavsiye ettiklerinin tersini yapan bir şahıs olsun, yine farketmemektedir. İsimleri sayması, cennete girmesi için yeterli görülmektedir.

Yukarıdaki hadislere göre, günümüzdeki gelişmiş iletişim çağında, az da olsa akıl sahibi ve konuşabilen her insanın cennete girmesi mümkündür. Allah’ın 99 isminin yazıldığı bir yerden okuyacak veya karşıdakinin söylediği isimleri tekrar edecek kapasitede olan insan sayısını düşünürsek, cennete girmeyen insan pek kalmaz herhalde. Hattâ sağır ve dilsiz insanlar bile, günümüzün gelişmiş teknikleriyle bu sayma işini başarabilirler.

Hz. Muhammed’e atfen beyan edilen ve Kur’an ile tamamen zıt olan bu durumu tespit ettikten sonra, yazımızın asıl konusuna dönelim. Konumuz, Allah’ın vasıflarının sadece 99 isimle sınırlanamayacağı idi.

Yazımızın başındaki ayetlerdeki ifadeler, birbirinin aynısıdır. Hepsi de sadece “en güzel isimler Allah’ındır“ demektedir. Hiçbir ayette, “Allah’ın vasıfları ve kapasitesi, isimlerinde ifade edilenlerdir” denilmemektedir.

Allah’ın vasıfları ve kapasitesi hakkında, Kur’an’da ifadeler var mıdır diye baktığımızda, şu ayetleri görmekteyiz:

18 Kehf Suresi 109: Deki: “Eğer Rabbimin sözlerini yazmak için deniz mürekkep olsa, Rabbimin sözleri tükenmeden önce, deniz muhakkak tükenecekti, bir mislini daha yardımcı getirsek bile.”

31 Lokman Suresi 27: “Eğer yeryüzündeki ağaçlar hep kalem olsa, deniz de arkasından yedi deniz daha kendisine destek olduğu halde mürekkep olsa, yine de Allah’ın sözleri yazmakla tükenmez. Şüphesiz ki Allah çok güçlüdür, hüküm ve hikmet sahibidir.”

Yukarıdaki her iki ayet de, çok net. Allah’ın vasıfları ve kapasitesi, bizim aklımızın alamayacağı ölçüde sınırsızdır. Allah’ın sözlerinin, yani kapasitesinin, biz insanların kendi dillerimizde bulduğumuz isimlerle sınırlandırılması, Yüce Yaradan’ın yaratıcılığı ile bağdaşmaz.

Allah’ım, Seni daha iyi anlayabilmek ve anlatabilmek için, ilmimizi artır.

Senin, her şeye gücün yeter.